Els Sterckx (Vlaams Belang) : " U legaliseert hondendiefstal "

Vandaag werd de kwestie van de frauduleuze registraties in dogID behandeld in de Commissie Dierenwelzijn.

Het verslag daarvan kan je hieronder lezen.

Minister Weyts strooit het parlement opnieuw zand in de ogen door halve waarheden te verkondigen, door cruciale elementen dood te zwijgen, de wetgeving met een eigen saus te interpreteren, bijkomende tegenstrijdigheden op te roepen door zijn nieuwe standpunten en blijft kort samengevat rond de pot draaien.

Essentieel zijn deze elementen :

1) Minister Weyts erkent de grote problemen binnen dogID maar herleidt deze quasi integraal tot discussies bij echtscheidingen.

2) Minister Weyts weigert om maatregelen te nemen om aan deze sinds jaren gekende problemen te verhelpen.

Concreet betekent dit dat dogID geen enkele garantie biedt voor de veiligheid van uw hond ; dat een registratie zinloos is en dus niet verplicht kan worden ; en dat de gegevens in dogID onbetrouwbaar zijn nu vermiste, gestolen, verduisterde, illegaal geïmporteerde honden zomaar op naam van om het even wie geregistreerd kunnen worden. Iedereen kan zichzelf probleemloos uitroepen tot 'verantwoordelijke' van een hond, wie de eigenaar van een hond is doet er niet toe volgens Ben Weyts.

Parlementslid Els Sterckx vat de kern van de zaak terecht als volgt samen :

Minister, als u geen actie onderneemt om correcte registraties te laten uitvoeren door dogID, dan legaliseert u ons inziens hondendiefstal.

en verwoordt het gevoel dat bij veel Vlamingen leeft :

Het is tijd dat u als minister uw verantwoordelijkheid neemt om een geloofwaardig dierenwelzijnsbeleid te voeren want in de praktijk is daar noch bij de dienst Dierenwelzijn, noch bij de politie, noch bij de rechtbank heel veel van te merken. Steeds meer dierenliefhebbers melden ons dat ze niet meer vertrouwen op de dienst Dierenwelzijn. Maak werk van een dienst Dierenwelzijn die zich inzet voor het welzijn van de dieren en niet voor dat van criminelen.

De Minister meent ook dat de wet (citeren) misleidend geloofwaardig overkomt maar dat (de wet) niet geloofd mag worden (!) ; dat de informatie op deze website "niet correct" zou zijn en vraagt "bewijzen" - alhoewel hij die al meer dan een jaar in zijn bezit heeft. Om aan de vraag van de Minister tegemoet te komen, zullen we de komende weken het gevraagde in alle transparantie publiceren nu ieder hondenbaasje het recht heeft (1) om correct geïnformeerd te worden over de wetgeving en de gang van zaken in de praktijk bij de "bevoegde diensten" en (2) op een DAADWERKELIJKE bescherming van zijn of haar hond in geval van valse registratie in dogID die diefstal en verduistering legaliseert en er voor zorgt dat hondenbaasjes hun dier kwijtraken en zullen we punt per punt de beweringen van de Minister weerleggen - en daar waar deze wel correct zijn, deze uiteraard bevestigen.

Het is betreurenswaardig dat de Minister blijft kiezen voor doofpot, ipv open te staan voor constructieve oplossingen die enerzijds het voorkomen van diefstal en verduistering van honden (en dieren in het algemeen) en anderzijds het rechtzetten van diefstal en verduistering van honden (en dieren in het algemeen) op eenvoudige wijze kunnen mogelijk maken.

We nodigen de Minister uit om in open dialoog te treden met de hondenbaasjes zodat zij gerustgesteld kunnen worden dat hun honden wel degelijk beschermd zijn door een registratie in dogID en om de daad bij het woord te voegen en vals geregistreerde honden met hun rechtmatige eigenaars te herenigen.

Ben je zelf je hond kwijt geraakt door een valse registratie in dogID ? Meld het ons, want je kan nergens anders terecht.

De voorzitter – Een aantal sprekers nemen mogelijk deel via videoconferentie. Mevrouw Sterckx heeft het woord.

Els Sterckx (Vlaams Belang) Minister, ik verwijs naar de commissiezitting van 3 maart 2021, waarin bezorgdheden geuit werden over het frauduleus herregistreren of registreren van honden in dogID op naam van een nieuwe verantwoordelijke, zonder medeweten of akkoord van de eigenaar. U stelde toen dat de controle van het eigendomsrecht niet tot de opdracht van dogID behoort. U stelde ook: “Een hond moet in de databank geregistreerd worden op naam van zijn verantwoordelijke. Die verantwoordelijke is de natuurlijke persoon, eigenaar of houder van een hond, die er gewoonlijk een onmiddellijk beheer of toezicht op uitoefent. Vertaald naar het Nederlands betekent dit dat een hond geregistreerd moet worden op naam van de persoon bij wie de hond woont en die hem verzorgt. Vaak zal dit de eigenaar zijn, maar dat is niet altijd het geval.” U vervolgde: “Het klopt dat de concessiehouder het akkoord van de laatst geregistreerde verantwoordelijke zal vragen wanneer hij een vraag tot wijziging krijgt via een andere weg dan de officiële kaart. Er zijn geen indicaties dat de concessiehouder zich niet aan deze procedure of voorschriften zou houden.”

De vraag dient gesteld te worden of dat wel correct is. DogID heeft immers tot doel de handel in en het verkeer van honden te controleren. Handel in honden omvat vanzelfsprekend het verkopen, wegschenken, ruilen enzovoort van honden. Het betreft met andere woorden een wijziging van eigenaar, aangezien enkel de eigenaar van een hond tot verkoop, schenking of ruil kan overgaan. Bijgevolg blijkt dogID wel degelijk de eigendomsoverdracht te moeten controleren. Juist daarvoor werd het systeem met de kaartjes ingevoerd. In de praktijk blijkt die controle onbestaande te zijn. Dat wordt door dogID zelf toegegeven in een audio-opname, die jullie allemaal hebben kunnen beluisteren op gestolenhond.be. Op die website blijkt ook dat er tientallen meldingen van gedupeerden en dierenartsen zijn die melden dat er fouten gebeuren. U gaf zelf aan dat er bij nieuwe registraties geen enkele controle gebeurt.

Ook herleidt u onterecht de definitie van verantwoordelijke, die de juridische noties ‘eigendom’ en ‘houderschap’ betreffen, tot een juridische notie ‘bezit van een hond’. Dat druist in tegen de EU-verordening van 2013, die uitdrukkelijk bepaalt dat identificatiedocumenten enkel de naam en het adres van de eigenaar van de hond mogen vermelden.

Vlaanderen kan uiteraard niet van de Europese regelgeving afwijken. Zelfs een houder of gevolmachtigde mag niet in het Europese paspoort vermeld staan. Zij mogen enkel een hond transporteren, en dat bovendien enkel mits schriftelijke toestemming van de eigenaar. Het etiket van dogID moet altijd in het Europese paspoort gekleefd worden. Dat betekent concreet dat ook in DogID enkel de gegevens van de eigenaar van een hond mogen worden geregistreerd. Zo niet, is er sprake van een vals Europees hondenpaspoort.

De registratie van de gegevens van de eigenaar is trouwens de enige manier voor dogID om zijn tweede doelstelling te kunnen realiseren: het herenigen van honden met hun verantwoordelijke, meer bepaald hun eigenaar. De stelling dat het adres waar de hond woont, moet worden geregistreerd, impliceert dat gestolen honden op naam en adres van hun dief in dogID mogen worden geregistreerd. Dat impliceert ook dat iedereen die een hond vindt, die zonder meer gewoon op zijn naam en adres kan laten registreren, zonder akkoord of medeweten van de eigenaar. Hetzelfde geldt voor de illegale hondenhandel. Wie een illegaal ingevoerde hond in huis neemt, zou die volgens uw antwoorden zonder enige controle in dogID kunnen registreren en vervolgens op basis daarvan een paspoort kunnen aanvragen. Dat staat haaks op zowel de Europese regelgeving als de dierenwelzijnswetgeving. Bovendien zet de huidige aanpak de deur wagenwijd open voor diefstal, verduistering en illegale import van honden.

Aangaande de casus van de Franse hond die aangehaald werd, blijkt er geen sprake te zijn van een eigendomsdiscussie of een scheiding of een persoonlijk conflict waarin u niet zou kunnen tussenkomen. Een hond mag maar in één database in één land en op één naam geregistreerd staan. Nu heeft die hond twee registraties in twee landen op twee namen, wat indruist tegen de Europese regelgeving. De hond staat geregistreerd in Frankrijk, waar hij ook als gestolen geregistreerd staat. En toch hebben wij die hier in dogID opnieuw geregistreerd op een Belgisch adres.

Een wijziging van eigenaar kan enkel door de bestaande eigenaar worden aangevraagd. De betrokkene werd in juni 2021 door de correctionele rechtbank veroordeeld, maar weigert nog steeds om de hond terug te geven aan de rechtmatige eigenaar. De valse registratie werd door de hondendief in de rechtbank als bewijs gebruikt. Want juist door de fraudeleuze registratie van de hond in dogID raakte de eigenares haar hond kwijt. De politie weigerde immers de hond op te halen, omdat ze veronderstelde dat dogID de eigendomsoverdracht had gecontroleerd.

Gestolen honden worden doorgaans meteen aan hun eigenaar terugbezorgd. Naar verluidt zouden er sinds jaren duizenden dergelijke dossiers bestaan en zou u daarvan op de hoogte zijn, minister.

Ik heb daarbij de volgende vragen.

In alle parlementaire vragen over dogID wordt steeds de ‘eigenaar’ van de hond vermeld. In het artikel in De Morgen van februari 2021 spreekt u plots en voor het eerst over de ‘verantwoordelijke’ van de hond. U bent op de hoogte van de wetgeving. U weet dat het verblijfsadres van de hond niet het juiste criterium is om tot registratie in dogID over te gaan en dat enkel de gegevens van de eigenaar geregistreerd mogen worden. Waarom spreekt u dan ineens over de verantwoordelijke en niet meer over de eigenaar?

De huidige werking van dogID is strijdig met de Europese regelgeving. Om conform te zijn met EU-verordening, mogen honden enkel op naam en adres van hun eigenaar geregistreerd worden. Bent u dan ook bereid om dogID onmiddellijk in die zin de nodige instructies te geven? Zo niet, waarom niet? Bent u bereid om de wetgeving aan te passen en de onduidelijke term ‘verantwoordelijke’ te vervangen door ‘eigenaar’, zoals opgenomen in de Europese regelgeving? Zo niet, waarom niet?

Bent u bereid om alle dierenartsen meteen te verwittigen dat zij zelf ook een controle van eigendomsoverdracht moeten uitvoeren? DogID heeft ons namelijk gemeld dat ook de dierenartsen verantwoordelijk zijn.

Welke initiatieven zult u nemen om frauduleus geregistreerde honden met hun rechtmatige eigenaar te herenigen?

Bent u eventueel bereid om een meldpunt op te richten voor slachtoffers van een frauduleuze registratie in dogID?

De voorzitter Minister Weyts heeft het woord.

Minister Ben Weyts

Dank u voor de non-stop vraagstelling. Ik zal proberen gedetailleerd te antwoorden. Het is goed dat u mij aan de hand van een concrete casus, de hond Maya, de mogelijkheid biedt om de puntjes op de i te plaatsen en foute interpretaties en weergaven te corrigeren.

De betrokken dame is goed ter taal en citeert vlot uit wetteksten waardoor ze erg overtuigend overkomt, niet alleen op u maar ook op burgers die mij en mijn diensten hebben overladen met typemails, een soort kettingmails. De dienst Dierenwelzijn heeft de dame in kwestie altijd correct beantwoord. Maar dat was voor haar niet altijd het gewenste antwoord.

De basis van de discussie is dat een hond in de databank dogID geregistreerd wordt op naam van zijn ‘verantwoordelijke’. De ‘verantwoordelijke’ is “de natuurlijke persoon, eigenaar of houder van een hond, die er gewoonlijk een onmiddellijk beheer en toezicht op uitoefent”. Dat is dus niet noodzakelijk de eigenaar van de hond. De registratie in de databank is geen bewijs van eigendom. De hond moet steeds geregistreerd staan op naam van de persoon waarbij hij zit. Dat heeft heel praktische toepassingen. Wanneer een hond tijdelijk elders wordt geplaatst, is het namelijk de persoon waar de hond verblijft die er zorg en verantwoordelijkheid voor draagt.

Die databank heeft niet tot doel om discussies over de eigenaar van een hond op te lossen. Onze inspecteurs hebben de bevoegdheid om de naleving van de registratieplicht te controleren. Maar wij zijn bezig met dierenwelzijn, het is niet onze taak om tussen te komen in geval van een discussie over het eigenaarschap of wanneer er sprake zou zijn van diefstal. We gaan ons niet bemoeien met zulke disputen, die veelvuldig voorkomen. Zo zijn er heel veel echtscheidingen waarbij er discussie bestaat over de eigenaar van het huisdier. Dat heeft niets te maken met dierenwelzijn. Als het gaat om diefstal, is dat een inbreuk op het Strafwetboek, niet op de Dierenwelzijnswet. In dit concrete geval was er een klacht bij de dienst Dierenwelzijn op grond van de schending van de dierenwelzijnsregelgeving. Op grond daarvan is onze inspectiedienst opgetreden en werd een controle uitgevoerd op de plaats waar Maya momenteel verblijft.

Uit die controle is absoluut niet gebleken dat er een schending is van de dierenwelzijnswetgeving, los van dat dispuut tussen twee personen over eigenaarschap. Maar de dame in kwestie vond het nodig om de objectiviteit van de inspecteur en de politie te gaan aanklagen op publieke fora met informatie die – laten we het eufemistisch stellen – niet altijd correct is.

Als reactie op die klachten zijn we met dit dossier wel een tijdje bezig geweest, waardoor we ons intussen niet hebben kunnen concentreren op andere aspecten van dierenwelzijn. Het inspectiedossier is dan door de diensten toch nog eens nauwkeurig nagekeken. Daaruit is niet gebleken dat er niet correct zou zijn opgetreden. We hebben die dame daarover geïnformeerd en uitgenodigd om alle gegevens en bewijzen te bezorgen die haar klacht tegen de betrokken inspecteur zouden staven. Die hebben we niet gekregen.

Dan wil ik het nog hebben over de Europese regelgeving in verband met het Europees paspoort, want u herhaalt gewoon alles wat de betrokkene aanhaalt. Hoewel de Vlaamse en de Europese regelgeving hetzelfde document – het Europees paspoort dus – gebruiken, staat dat verder natuurlijk los van elkaar. Onze regelgeving gaat namelijk nog verder. Gelukkig maar! Voor Europa is het paspoort het document dat een hond of kat bij zich moet hebben bij het overschrijden van een grens. Het wordt afgegeven als de hond of kat de verplichte vaccinatie tegen rabiës heeft gekregen. Dat is dus een vereiste om de landsgrens over te steken. That’s it.

Wij maken daar veel meer en veel beter gebruik van. In Vlaanderen en bij uitbreiding in het hele land, is datzelfde paspoort ook de drager van het registratiebewijs, en dus met de gegevens van de hond en zijn verantwoordelijke. Dat moet dan in een aparte rubriek van dat paspoort gekleefd worden. Het is natuurlijk duidelijk dat de Vlaamse regelgeving absoluut niet belet dat, naast de gegevens van de verantwoordelijke ook de gegevens van de eigenaar van de hond ingevuld kunnen worden in een aparte rubriek, en vice versa.

Het Vlaamse gebruik van het Europese paspoort is volledig in overeenstemming met de Europese voorschriften, en in overleg met de Europese Commissie. Het is eigenlijk zelfs een voorbeeld voor andere EU-lidstaten, omdat wij verder gaan. Voor ons is het niet gewoon een bewijs dat de regelgeving voor rabiës gerespecteerd is, in functie van het overschrijden van een grens binnen Europa.

We hebben er ook voor gezorgd dat beide regelgevingen verbonden zijn, om de identificatie- en registratieplicht te versterken. Die verbinding gebeurde al een hele tijd geleden, in 2004, en dat zorgde voor een zichtbare verbetering van de naleving van de identificatie- en registratieplicht.

Er is dus geen aanpassing van de regelgeving nodig, want dat zou een stap achteruit zijn. Integendeel, we zouden ervoor moeten zorgen dat de rest van Europa onze regelgeving, en ons supplementair gebruik van het Europees paspoort ook zou gaan toepassen. Dan zouden we grote stappen vooruitzetten!

U stelt dat een hond slechts in één databank zou mogen staan binnen de EU. Dat klopt niet. Een hond die in Vlaanderen geboren is en geleefd heeft, staat in dogID en als die hond verhuist naar een ander land zal die hond volgens de regels van dat land ook in de nationale databank opgenomen moeten worden. Daardoor is het mogelijk dat een hond die verloren loopt in het buitenland door zijn vinder in dat buitenland zou kunnen worden geregistreerd. Ik pleit al lang voor een gemeenschappelijke databank voor de hele Europese Unie, maar jammer genoeg heeft niet iedereen daar tot dusver oren naar.

De registratie van een hond die al in dogID geregistreerd is kan niet zonder expliciet akkoord van de verantwoordelijke op wiens naam de hond staat. Dergelijk genre van diefstal is dus uitgesloten. Wat niet uit te sluiten is, is dat bijvoorbeeld bij een echtscheiding één van beide echtgenoten het dier op zijn of haar naam laat zetten door daarbij gebruik te maken van de zogenaamde witte kaart. De witte kaart heb je nodig om gegevens te wijzigen. Als men die kaart van elkaar afpikt, is dat mogelijk. Dat is diefstal, dat is strafwetboek. Dat heeft niets te maken met onze regelgeving. Ik krijg wel mails die ons in een dispuut willen betrekken tussen twee echtgenoten, voormalige echtgenoten of ex-echtgenoten in spe. Ze beschuldigen elkaar, eisen allebei het eigenaarschap op, beweren dat de hond of kat bij hen beter af is. Wij verwijzen dan door naar de vrederechter of de rechtbank van eerste aanleg. In dezen hebben we dat ook gedaan. De dame in kwestie heeft ons advies gelukkig ter harte genomen en is een juridische procedure gestart.

Voor mij is essentieel niet wie er wint in zo’n gevecht, maar vooral dat het dier niet het slachtoffer wordt.

De voorzitter Mevrouw Sterckx heeft het woord.

Els Sterckx (Vlaams Belang) Minister, ik dank u voor uw antwoord. Ik ben het niet helemaal eens met u. U zegt dat bij dogID de honden geregistreerd worden, er wordt een witte kaart ingevuld – in België, in Vlaanderen – om van eigenaar te kunnen wisselen, maar dat is niet correct. Het is wel correct wat u zegt, maar in de praktijk gebeurt het niet.

Ik haal een ander voorbeeld aan. Een vrouw heeft een hond in haar bezit, de hond werpt puppy’s, de vrouw wil de puppy’s laten registreren op haar naam. Ze gaat naar de dierenarts, krijgt een paspoort en de papieren worden ingevuld. De puppy’s worden meegenomen door een persoon die er even op ging passen. Die persoon laat ze registreren op haar naam. De dierenarts belt naar dogID om te melden dat die registratie niet klopt, hij heeft alle papieren en originele paspoorten: ‘dit is niet legaal, jullie maken hier een grote fout’. DogID gaat voort op de tweede dierenarts met een andere registratie en andere chipnummers. Zij kunnen niets meer doen, zeggen ze. Dat is iets voor de dienst Dierenwelzijn. De dienst is dan gecontacteerd en zegt: ‘wij kunnen daar niets aan doen, dat is iets voor de politie’. De politie wordt gecontacteerd en kan niets doen, de chip staat op naam van de persoon bij wie de hondjes geregistreerd staan. Het is een vicieuze cirkel. De vrouw heeft een rechtszaak ingespannen, de zaak komt voor in maart.

Dit is niet het enige voorbeeld. Er zijn er nog. Als mijn hond morgen gestolen wordt, en de dief gaat de volgende dag naar een dierenarts en die registreert de chip op naam van de dief, dan ben ik hem ook kwijt. Hij staat dan ineens op naam van een andere eigenaar geregistreerd. Dat kan toch niet! Een dief kan de chip op zijn naam laten zetten, daar zijn voorbeelden van.

Als de politie dan controleert, moet die wel zeggen ‘sorry, hij staat op het adres geregistreerd waar de hond nu verblijft, ook al werd die gestolen’. Dat is voor mij een fout in dogID, dat dit zomaar kan worden veranderd. Misschien moet u eens met dogID contact opnemen en zeggen dat ze dat correct moeten doen, dat er altijd een witte kaart wordt gegeven, of dat er gecontroleerd wordt bij eigendomsoverdracht. Ze moeten controleren of alles correct verloopt, of de hond op dit of dat adres mag worden geregistreerd. Waarom hebben de honden anders een chip? U geeft een vals gevoel van veiligheid aan de eigenaars. Ze zijn gerustgesteld met die chip, als de hond verloren loopt, wordt die gescand en men brengt de hond wel terug.

Maar als iemand de hond vindt en die wil houden, gaat die gewoon naar de dierenarts en laat de hond op zijn naam en adres registreren. Dan doet die dierenarts eigenlijk ook mee aan die frauduleuze praktijken. Daar moeten we paal en perk aan stellen. Minister, het is tijd om aan dogID te zeggen dat er controles uitgevoerd moeten worden. Dit is toch een databank waar veel personen op vertrouwen voor het geval hun hond verloren loopt, weggenomen wordt of gestolen wordt om hem zo terug te vinden. De chip is op dat moment het enige bewijs dat het om uw hond gaat. Als de politie de chip gaat lezen en die staat op een ander adres en ze kunnen niets ondernemen, dan zijn de mensen die geen proces kunnen aanspannen, hun hond voor altijd kwijt. Wat gaat u hieraan doen, minister?

De voorzitter Mevrouw Claes heeft het woord.

Allessia Claes (N-VA) Voorzitter, doorheen de jaren zien we een gestage stijging van geregistreerde honden in de databank van dogID. Ik heb de cijfers voor me liggen. In 2017 waren er 98.439 registraties. In 2020 liep dat op tot meer dan 108.000 geregistreerde honden. Ik begrijp goed dat als er zaken mislopen in de databank, het voor eigenaars van huisdieren emotioneel kan doorwegen.

Er zijn soms discussies over het eventuele eigenaarschap. Dat heeft niet alleen emotionele maar ook juridische gevolgen. De oprichting van de databank dogID had tot doel om loslopende honden te registreren, zodat ze herenigd kunnen worden met de verantwoordelijke. Als er juridische discussies zijn over eigendom, eventueel diefstal, dan valt dat buiten de mogelijkheden van de databank. Dat gaat over eigendomsrecht en dan wordt er gekeken naar het vredegerecht.

Minister, kunt u de beheerder van dogID aansporen om betere en meer controles te doen of de juridische dichtheid van de databank te voorzien?

Ziet u mogelijkheden in het extra sensibiliseren van de dierenartsen omtrent de overdracht van dieren van de ene eigenaar naar de andere?

De voorzitter Minister Weyts heeft het woord.

Minister Ben Weyts Er worden zaken met elkaar vermengd. Mevrouw Sterckx, ik heb u al bij herhaling en in het begin opnieuw gezegd dat u het eigenaarschap verwart met de verantwoordelijke. Ik heb in mijn antwoord gezegd dat we bij dogID een verschil maken tussen die twee. Dat maakt dat je zonder eigenaar te zijn de verantwoordelijkheid kunt dragen voor een dier. Dat is belangrijk in heel veel concrete casussen.

Je hebt de witte kaart nodig om de gegevens te wijzigen van de verantwoordelijke. Als men dat op de een of andere manier toch zou doen, of de dierenarts zou dat doen, dan is dat frauduleus. Dat is het strafwetboek, dat zijn strafzaken.

Ik denk niet dat er problemen zijn met de procedure, toch niet als je kunt uitleggen hoe de vork werkelijk in de steel zit, en als de tegenpartij vervolgens bereidheid aan de dag legt om niet alleen te horen maar ook te luisteren.

De concessie met dogID wordt momenteel herzien. Als er terechte bezorgdheden zijn, kunnen we altijd een aanpassing doen. Op grond van wat u aanhaalt, zie ik het nog altijd niet. U mag altijd suggesties doen. We zijn nooit te jong om te leren.

De voorzitter Mevrouw Sterckx heeft het woord.

Els Sterckx (Vlaams Belang) Dank voor uw antwoord, minister. U zegt dat ik eigenaar en verantwoordelijke door elkaar haal. Bij dogID wordt enkel de verantwoordelijke geregistreerd, degene die op dat moment voor de hond verantwoordelijk is. Als uw of mijn hond gestolen wordt, en iemand laat hem op een ander adres registreren, dan is het zo dat als de politie zich baseert op dogID, de hond ook op dat adres verblijft. De politie kan hem daar niet zomaar weghalen, ook al is hij gestolen. Dan is er toch iets mis met dogID ? De politie meldt dat zelf, dat ze dat aanzien als eigenaarschap.

Minister, als u geen actie onderneemt om correcte registraties te laten uitvoeren door dogID, dan legaliseert u ons inziens hondendiefstal. Het is tijd dat u als minister uw verantwoordelijkheid neemt om een geloofwaardig dierenwelzijnsbeleid te voeren want in de praktijk is daar noch bij de dienst Dierenwelzijn, noch bij de politie, noch bij de rechtbank heel veel van te merken. Steeds meer dierenliefhebbers melden ons dat ze niet meer vertrouwen op de dienst Dierenwelzijn. Maak werk van een dienst Dierenwelzijn die zich inzet voor het welzijn van de dieren en niet voor dat van criminelen.

De voorzitter De vraag om uitleg is afgehandeld.